Dr. Johnson's Works: Life, Poems, and Tales Part 37

Luce coll.u.s.tret mihi pectus alma, Pellat et tristes animi tenebras, Nec sinat semper tremere ac dolere, Gratia Christi.

Me pater tandem reducem benigno Summus amplexu foveat, beato Me gregi sanctus socium beatum Spiritus addat.

JEJUNIUM ET CIBUS.

Serviat ut menti corpus jejunia serva, Ut mens utatur corpore, sume cibos.

AD URBANUM[a], 1738.

Urbane, nullis fesse laboribus, Urbane, nullis victe calumniis, Cui fronte sertum in erudita Perpetuo viret, et virebit; Quid moliatur gens imitantium, Quid et minetur, solicitus parum, Vacare solis perge musis, Juxta animo, studiisque foelix.

Linguae procacis plumbea spicula, Fidens, superbo frange silentio; Victrix per obstantes catervas Sedulitas animosa tendet.

Intende nervos fortis, inanibus Risurus olim nisibus emuli; Intende jam nervos, habebis Participes opera Camoenas.

Non ulla musis pagina gratior, Quam quae severis ludicra jungere Novit, fatigatamque nugis Utilibus recreare mentem.

Texente nymphis serta Lycoride, Rosae ruborem sic viola adjuvat Immista, sic Iris refulget Aethereis variata fucis.

[a] See Gent. Mag. vol. viii. p. 156; and see also the Introduction to vol. liv.

IN RIVUM A MOLA STOANA LICHFELDIAE DIFFLUENTEM.

Errat adhuc vitreus per prata virentia rivus, Quo toties lavi membra tenella puer; Hic delusa rudi frustrabar brachia motu, Dum docuit, blanda voce, natare pater.

Fecerunt rami latebras, tenebrisque diurnis Pendula secretas abdidit arbor aquas.

Nunc veteres duris periere securibus umbrae, Longinquisque oculis nuda lavacra patent.

Lympha, tamen, cursus agit indefessa perennis, Tectaque qua fluxit, nunc et aperta fluit.

Quid ferat externi velox, quid deterat aetas, Tu quoque securus res age, Nise, tuas.

[Greek: GNOTHI SEAUTON][a]

[Post Lexicon Anglicanum auctum et emendatum.]

Lexicon ad finem longo luctamine tandem Scaliger ut duxit, tenuis pertaesus opellae, Vile indignatus studium, nugasque molestas Ingemit exosus, scribendaque lexica mandat d.a.m.natis, poenam pro poenis omnibus unam.

Ille quidem recte, sublimis, doctus et acer, Quem decuit majora sequi, majoribus aptum, Qui veterum modo facta duc.u.m, modo carmina vatum, Gesserat, et quicquid virtus, sapientia quicquid Dixerat, imperiique vices, coelique meatus, Ingentemque animo seclorum volveret orbem.

Fallimur exemplis; temere sibi turba scholarum Ima tuas credit permitti, Scaliger, iras.

Quisque suum norit modulum; tibi, prime virorum, Ut studiis sperem, aut ausim par esse querelis, Non mihi sorte datum; lenti seu sanguinis obsint Frigora, seu nimium longo jacuisse veterno, Sive mihi mentem dederit natura minorem.

Te sterili functum cura, voc.u.mque salebris Tuto eluctatum, spatiis sapientia dia Excipit aethereis, ars omnis plaudit amico, Linguarumque omni terra discordia concors Multiplici reducem circ.u.msonat ore magistrum.

Me, pensi immunis c.u.m jam mihi reddor, inertis Desidiae sors dura manet, graviorque labore Tristis et atra quies, et tardae taedia vitae.

Nasc.u.n.tur curis curae, vexatque dolorum Importuna cohors, vacuae mala somnia mentis.

Nunc clamosa juvant nocturnae gaudia mensae, Nunc loca sola placent; frustra te, somne, rec.u.mbens, Alme voco, impatiens noctis, metuensque diei.

Omnia percurro trepidus, circ.u.m omnia l.u.s.tro, Si qua usquam pateat melioris semita vitae, Nec quid again invenio; meditatus grandia, cogor Notior ipse mihi fieri, incultumque fateri Pectus, et ingenium vano se robore jactans.

Ingenium, nisi materiem doctrina ministrat, Cessat inops rerum, ut torpet, si marmoris absit Copia, Phidiaci foecunda potentia coeli.

Quicquid agam, quocunque ferar, conatibus obstat Res angusta domi, et macrae penuria mentis.

Non rationis opes animus, nunc parta recensens Conspicit aggestas, et se miratur in illis, Nec sibi de gaza praesens quod postulat usus Summus adesse jubet celsa dominator ab arce; Non, operum serie seriem dum computat aevi, Praeteritis fruitur, laetos aut sumit honores Ipse sui judex, actae bene munera vitae; Sed sua regna videns, loca nocte silentia late Horret, ubi vanae species, umbraeque fugaces, Et rerum volitant rarae per inane figurae.

Quid faciam? tenebrisne pigram d.a.m.nare senectam Restat? an accingar studiis gravioribus audax?

Aut, hoc si nimium est, tandem nova lexica poscam?

[a] For a translation of this poem, see Murphy's Essay on the Life and Genius of Dr. Johnson, prefixed to the present volume.

AD THOMAM LAURENCE, MEDIc.u.m DOCTISSIMUM,

c.u.m filium peregre agentem desiderio nimis tristi prosequeretur.

Fateris ergo, quod populus solet Crepare vecors, nil sapientiam Prodesse vitae, literasque In dubiis dare terga rebus.

Tu, queis laborat sors hominum, mala Nec vincis acer, nee pateris pius; Te mille succorum potentem Dest.i.tuit medicina mentis.

Per caeca noctis taedia turbidae, Pigrae per horas lucis inutiles, Torpesque, languescisque, curis Solicitus nimis heu! paternis.

Tandem dolori plus satis est datum, Exsurge fortis, nunc animis opus, Te, docta, Laurenti, vetustas, Te medici revocant labores.

Permitte summo quicquid habes patri, Permitte fidens; et muliebribus, Amice, majorem querelis Redde tuis, tibi redde, mentem.

IN THEATRO, MARCH 8, 1771.

Tertii verso quater orbe l.u.s.tri, Quid theatrales tibi, Crispe, pompae?

Quam decet canos male litteratos Sera voluptas!

Tene mulceri fidibus canoris?

Tene cantorum modulis stupere?

Tene per pictas, oculo elegante, Currere formas?

Inter aequales, sine felle liber, Codices, veri studiosus, inter Rectius vives. Sua quisque carpat Gaudia gratus.

Lusibus gaudet puer otiosis, Luxus oblectat juvenem theatri, At seni fluxo sapienter uti Tempore restat.

INSULA KENNETHI, INTER HEBRIDAS.

Parva quidem regio, sed religione priorum Clara, Caledonias panditur inter aquas.

Voce ubi Cennethus populos domuisse feroces Dicitur, et vanos dedocuisse deos.

Huc ego delatus placido per caerulea cursu, Scire locus volui quid daret iste novi.

Illic Leniades humili regnabat in aula, Leniades, magnis n.o.bilitatus avis.

Una duas cepit casa c.u.m genitore puellas, Quas amor undarum crederet esse deas.

Nec tamen inculti gelidis latuere sub antris, Accola Danubii qualia saevus habet.

Mollia non desunt vacuae solatia vitae, Sive libros poscant otia, sive lyram.

Fulserat ilia dies, legis qua docta supernae Spes hominum et curas gens procul esse jubet.

Ut precibus justas avertat numinis iras, Et summi accendat pectus amore boni.

Ponte inter strepitus non sacri munera cultus Cessarunt, pietas hic quoque cura fuit: Nil opus est aeris sacra de turre sonantis Admonitu, ipsa suas nunciat hora vices.

Quid, quod sacrifici versavit foemina libros.

Sint pro legitimis pura labella sacris-- Quo vagor ulterius? quod ubique requiritur hic est; Hic secura quies, hic et honestus amor.

SKIA.

Ponti profundis clausa recessibus, Strepens procellis, rupibus obsita, Quam grata defesso virentem, Skia, sinum nebulosa pandis!