She Maybe The Wrong Girl 12 Epilogue

Marcux's P.O.V.

Fourteen Years Later

Hay, naku! Dagsaan naman ng maraming trabaho. Well, heto ako ngayon... Nagtratrabaho bilang ill.u.s.trator ng mga comic books sa isang publis.h.i.+ng company. At single by choice! Yup, bakit single by choice?

Kasi ang unang girlfriend ko na nagngangalang s.h.i.+ela, ay iniwan ako sa ibang lalake na kmiyembro ko sa frat. Hmph! Porket ba anak mayaman yung tao, basta na lang iiwanan ako? College pa kasi kami noon.

At nung nagtratrabaho na ako bilang accounting staff sa isang real state company, naging girlfriend ko naman ang officemate ko na isang sales agent na nagngangalang Anne. Pero, puro career ang iniisip. Naghiwalay kami kasi pupunta daw siya ng abroad at doon kukuha ng M.B.A. Degree. Sumunod daw ako sa kanya, eh kinapos ako sa pamasahe kaya nakipagbreak na lang ako sa kanya.

At dahil brokenhearted ako, nagdisisyon ko na sundin ang pa.s.sion ko. Ang maging isang ill.u.s.trator ng comic books. Tutal, dati naman akong Fine Arts student.

At ngayon, mag-oovertime naman ako. Mukhang magisa na naman ako dito sa opisina. Nagsi-alisan na ang mga kasamahan ko.

It's 10:00 P.M. Kaya pa ng energy power ko para tapusin ang trabaho ko.

Oops! Biglang nagpatay - sindi ang ilaw! Naku, naloko na! Hindi kaya may gumagalang mumo sa opisina. At totoo ang mga nasaksihan ng mga janitor na may white lady dito. Huwag naman po sana magpakita si Sadako. Ayaw ko pang mamatay!

At may bigla akong narinig na tawa ng isang bata.

Hinanap ko kung saan nanggagaling iyong. Pumunta ako sa pantry. At nakita ko ang isang kakaibang nilalang na bata.

Mukhang matangkad na nasa 10 -11 years old. Maganda ang suot niya. May pointed ears. Hindi kaya duwende. Pero matangkad. Imposible namang duwende. Mali! Tapos may mga pulang marka sa mukha at mga braso niya. Na parang tattoo na sanga ng halaman. Hindi kaya encanto ito.

Binati niya ako, "Hi. Anong pangalan mo?"

Ngek! Kinausap niya ako.

"Ano nga pangalan mo? Nakakaintindi ka ba sa sinasabi ko?" isang tanong pa niya.

"Marcux. Marcux Christopher Dela Rama. Ikaw, iha? Ano ang pangalan mo?" tanong ko rin naman sa kanya.

"Ako si Chrysantha. Ang anak nina Haring Amarillo at Reyna Floresca. Halika, sumama ka sa akin. Tulungan mo ako." sabi niya.

Naku! Napaano na? Floresca? Amarillo? Parang familyar ang mga pangalan. Anak ng tupa! Si Lynn. Yung friend ko na encantao. At si Chrysantha ang anak niya kay Marx.

At hinila niya ang kamay ko, "Dalian natin. Sumama ka sa akin. Magpapatulong ako sa iyo."

At dumaan kami sa isang pinto na parang lagusan. Nagulat nga ako, bakit nagkaroon ng lagusan dito sa opisina.

At pagkatapos nagsabog ang liwanag, natagpuan ko ang sarili ko sa isang malawak at magandang kagubatan.

Sumakay kami sa isang karuwahe. Medyo nasa medieval times ang tema pa ng mga taga rito.

"Ikaw pala ang kinukuwento ni Ina." sabi ni Chrysantha.

"Ano ba ang nakukuwento sa iyo ng nanay mo? Bakit atat na atat kang isama ako dito? May masama bang nangyari sa nanay mo kaya mo ako pinapapunta rito?" tanong ko naman.

"Wala. Kaarawan ngayon ng aking ina. Gusto ni ama na magkausap kayo ni Ina. Kasi namimiss ka kasi niya. Alam mo? Sa opisina niyo, maraming nakakatuw.a.n.g mga bagay. Lalo na yung mga coffee maker, xerox machine at mga computers. Nilalaro ko sila minsan." kuwento pa niya.

"Ah! Kaya pala minsan bakit sira ang mga gamit namin sa opisina. Dahil kagagawan mo pala." sabi ko naman na nakataas pa ang kilay ko.

"Naku! Hindi a! Sinubukan ko lang sila paandarin tapos nasira na lang sila. Pagkatapos n'un, pinagbawalan na ako ni Ama na pumunta sa daigdig niyo. Pero, niregaluhan naman niya ako ng tablet nung kaarawan ko. Kaya nga kita sinama dito, kasi nasira ko yung tablet ko?" salaysay niya.

Ngek? Encanto ay gumagamit ng tablet. Naloko na! Advance din pala ang technology dito.

Nang huminto na ang karuwahe, sinabi niya, "Nandito na tayo."

Mukhang nagkakasiyahan ang mga tao dito. Parang may malaking pagt.i.tipon. May music at may entertainment. Tapos, may nagsasayawan pa. Iba na talaga kapag reyna! Engrande ang birthday party!

Hinila niya ako sa sala para ipakita ang tablet niya. Naku! Parang ordinaryong tablet lang pala. At inayos ko naman ang tablet niya.

Sabi ko naman, "Nagkaroon lang ng virus. Pero, nreformat ko naman. Kaya ok na siya."

"Si Esmeralde, yung kakambal ko, ay meron din ganito. Tapos, niregaluhan pa siya ng laptap. Sabi ko kay ama, regaluhan niya ako. Dahil nasira ko ang mga gamit niyo sa opisina, nagalit sa akin si ama. Hindi na niya tinupad ang hiling ko sa kanya na magkaroon ng laptap." kuwento niya.

Madaldal din ang batang ito. Katulad ni Lynn.

At pumasok sa sala si Marx. Eherm... Haring Amarillo na pala siya dito sa daigdig nila.

Bati pa niya, "Kaibigan! Kamusta!"

Binati ko rin, "Mabuti naman? Kamusta na kayo ni Lynn, este... Reyna Floresca?"

Sabi pa niya, "Marx na rin ang itawag mo sa akin. Katulad ng dati. At Lynn na rin ang itawag mo sa kanya."

At dumating si Lynn kasama ang kanyang mga dama. Na nakpiling pa ang kanyang mga mata. Napakaganda niyang encanto.

"Marx, ano ba itong ipapakita mo sa akin? Siguraduhin mong magugustuhan ko iyan ha?" sabi naman niya.

At nang tinangal na ang kanyang mga piling sa mata, nakita na niya ako, "Marcux! Ikaw na ba yan?"

Niyakap niya ako, "I miss you so much? Paano ka nakarating dito?"

Sumagot si Marx, "Ako ang gumawa ng paraan. At tinulungan ako ng ating anak na si Chrysantha. Sa kanilang opisina pala pumunta ang ating anak."

Pinasabihan naman ni Lynn si Chrysantha, "Anak, huwag mo na ulit sisirain ang mga gamit nila! Baka mapahamak ka. Hindi mo alam kung ano ang gagawin nila sa mga katulad natin kung sila ay nagagalit."

"Hindi na po mauulit, Ina." sabi naman ni Chrysantha at niyakap niya ang kanyang ina.

"Napakalambing na bata. Nagmana sa iyo." puri ko naman sa ina.

Dumating ang isang dama, kasama si Esmeralde.

Sabi ng dama, "Mahal na hari, sinama po ni Prinsesa Esmeralde ang kanyang kalaro na taglupa at pinakain po ng itim na butil."

Nagalit si Amarillo, "Esmeralde! Bakit mo nagawa iyon?"

Sagot naman ni Esmeralde, "Mabait po siyang bata. Gusto ko siya makasama rito sa palasyo. Lagi akong inaaway ni Chrysantha."

"Kasinungalingan! Ikaw itong laging nangaagaw ng manyika at pagkain sa akin!" sabi ni Chrysantha.

"Tama na mga anak! Nasa harapan tayo ng bisita?" suway naman sa kanila ng kanilang ina.

Naks! Nanay na nanay ang dating bespren Lynn. Carry!

At hinila ni Amarillo si Esmeralda, "Tara, pumunta tayo kay Demetria para gamutin ang batang iyon. Kailangan niyang umuwi sa kanila. Hindi siya nararapat sa atin."

Nagtaka ako, dahil familiar ang name. Naku! Yung guidance counselor nga pala! Pinagplanuhan pala nila itong lahat para makuha nila si Lynn. Parparaan nga naman.

Nang kami nalang ni Lynn mag-isa sa sala, inalok niya ako, "Halika sa hapag-kainan. Saluhan mo kami."

At doon kami sa dining hall na may long table. Nandun ang mga dugong bughaw na nakaupo at k.u.makain.

Sabi pa niya, "Dito ka sa tabi ko umupo."

Natatakam ako sa masasarap na pagkain. Natutukso ako tumikim. Pero, pinipigilan ko ang sarili ko baka hindi na ako makauwi sa amin.

Tinanong ko si Lynn, "Lynn, bakit mo dinisisyon na magpakasal sa kanya?"

Sagot naman niya, "Kasi nagmamahalan kami. Gusto namin ang isa't isa. Kami ang tinakda na mamuno sa kaharian na ito."

Weh! Di nga! Gulat naman ako sa sagot niya. Hindi ko akalain na natutunan niyang mahalin si Marx.

At tangap na niya sa sarili niya na isa siyang encanto.

Tinanong naman niya ako, "Ikaw? Bakit hindi ka pa nagaasawa?"

Sasagot na sana ako... At biglang may narinig ako ng malakas na ingay...

RRRRRRRRIIIIIIIIINNNNNNNGGGGGGG!

Ang cellphone ko na nagriring. Nagising ako. Huh? Panaginip lang ang lahat na ito. Sinagot ko ang cellphone.

"Anak? Nandito sa bahay si Anne. Ang daming mga pasalubong. Kinakamusta ka niya. Uuwi ka na ba?" si Mama pala ang tumawag.

Sagot ko naman, "Oo."

Pagtingin ko sa relo, mga alas-onse na pala ng gabi. Niligpit ko na ang mga gamit ko. Saka ako namasahe papunta sa bahay namin sa Muntinlupa. Nakabili na kasi kami ng bahay. Hindi na kami sa Quezon City nakatira.

Hindi ko akalain na b.u.malik na si Anne. Sana magkaraon pa kami ng second chance. At maging masaya ang aming pagsasama.

...

-END-